Op een mooie zonnige ochtend klonk er een luid gebrul door het bos.

Toby geeuwde zo luid dat de bladeren aan de bomen ervan ritselde en zijn snorharen trilden.

Hij kneep zijn ogen dicht en zijn tijgerpootjes strekte zich lang uit.

 

Het was de perfecte dag.

De zon stond precies goed, het briesje dat door de bomen blies was warm en de wereld leek een beetje slomer dan normaal.

De perfecte dag voor een dutje, besloot Toby

 

Maar niet zomaar een dutje.

Nee, vandaag wilde hij het allerbeste plekje vinden.

Een plek waar het stil was, zacht en warm.

Een plek waar niemand hem zou storen.

Het perfecte dutje, dat wilde hij.

 

Toby liep rustig door het bos.

Zijn zachte pootjes lieten afdrukken achter in de aarde.

Hij snuffelde hier. Keek daar.

 

Onder een boom?

Nee… te veel wind.

Tussen de varens?

Te veel prikkels.

Op een platte steen?

Hmm… te hard.

 

Hij liep nog een stukje verder en vond eindelijk een zonnig plekje bij de vijver.

Warm gras, een zacht briesje en precies de juiste hoeveelheid zon.

Hij draaide zich een paar keer rond, plofte neer en legde zijn kop op zijn poten.

Met een grote zucht sloot hij zijn ogen.

 

….

 

Splash!

 

Water spatte in zijn gezicht.

Toby knipperde met zijn ogen en keek op.

Het was Quino. De kikkerprins stond trots op zijn lelieblad met zijn kronkeltak als scepter.

 

“Wat doe je daar, Toby? Wil je met me spelen?” vroeg Quino.

Toby zuchtte diep. “Ik probeer te slapen.”

“Oh,” fluisterde Quino. “Sorry.”

 

Toby krabbelde op en vervolgde zijn zoektocht.

Even later vond hij een beschut plekje tussen wat struiken.

Hij nestelde zich weer en…

 

Plof!

Roo landde naast hem, net uit de boom gevallen.

Zijn vacht zat onder de blaadjes en zijn oren trilden van energie.

“Wat een dag!” riep hij enthousiast. “Perfect voor avontuur!”

 

Toby rolde op zijn rug en kreunde zacht. “Ik wil gewoon een dutje doen…”

Hij rolde terug en stond op.

Hij liet Roo achter en probeerde het nog één keer.

 

Hij liep verder het bos in, dieper dan hij normaal ging.

Daar vond hij een beschut hoekje, tussen hoge bloemen en mos.

Een streep zonlicht, precies groot genoeg voor hem, scheen op het gras.

Zacht. Stil. Geurend naar aarde en zon.

 

Perfect

 

Hij zuchtte tevreden, ging op zijn buik liggen en… viel in slaap.

 

Zachtjes kwam Millie aangekropen. Ze legde haar bloemenmandje naast zich neer, streelde zachtjes Toby’s oor en nestelde tegen hem aan.

Roo kwam op zijn tenen aangelopen en ging aan de andere kant liggen.

Quino plofte neer naast Roo, zijn kronkel scepter in zijn hand.

 

Een voor een vielen ze in slaap.

Het perfecte dutje.

Samen.