Hoog in een boom klonk wat geritsel.

Blaadjes dwarrelde naar beneden en takjes knapten onder zachte pootjes.

Een klein figuurtje sprong van tak tot tak.

Het was Roo!

 

Hij kon vandaag gewoon niet stil zitten.

De wind kriebelde in zijn oren en de zon piepte tussen de bladeren door.

Het was de perfecte dag voor een avontuur.

 

Roo was die ochtend al vroeg uit zijn hangmatje bij het open raam gekropen en had geen seconden getwijfeld om naar buiten te springen.

Zijn vacht was ongekamd en zijn oren waren nog wat verfrommeld.

Geen tijd te verliezen!

 

Onderweg kwam hij van alles tegen.

Een slak die midden op het pad in slaap was gevallen.

Een vlinder die met hem mee hupte van bloem tot bloem.

Een eekhoorn die nootjes aan het verstoppen was.

 

Achter een bosje vond hij zijn beste vriendinnetje, Millie.

Ze zat rustig tussen de bloemen, haar oren wiebelde zacht.

“Millie!” riep Roo enthousiast. “Kom je mee op avontuur?”

Millie glimlachte verlegen. “Ik volg je een stukje. Maar niet te snel!”

“Afgesproken,” knikte Roo, en samen hobbelden ze verder.

 

Op een zonnig open veldje lag Toby, die luie tijger, languit in het gras.

Zijn ogen waren dicht en zijn lijf volgde precies een van de zonnestralen.

Toen Roo en Millie voorbij kwamen keek hij even op.

“Weer op avontuur?” bromde hij slaperig.

 

Roo grijnsde en knikte. “Ga je mee?”

Toby geeuwde. “Straks misschien. Als de zon meeloopt.”

Een seconde later snurkte hij alweer.

Roo lachte en huppelde verder met Millie. “We houden een plekje voor je vrij.”

 

Verderop, bij de vijver, hoorde Roo gespetter.

Het was Quino.

De kikkerprins stond op zijn lelieblad troon met zijn kronkel tak als scepter

 

“Halt!” riep hij. “Wie is daar?”

Millie en Roo lachten en maakten een diepe buiging.

“Wij zijn het maar, Quino,” zei Roo.

Quino knikte royaal en grijnsde. “Mooi. Dan is mijn koninkrijk veilig.”

 

Ze bleven bij de vijver om te spelen.

Roo probeerde over de stenen te springen en belandde met een plons in het water.

Quino lachte zo hard dat hij achterover het water in tuimelde.

Millie was met bloemetjes en veertjes aan het knutselen en Toby, die toch even langs was gekomen, liet zich in het gras zakken en viel meteen in slaap.

 

Toen de zon langzaam begon te zakken en de lucht oranje kleurde voelde Roo zich loom worden.

Avonturen zijn leuk maar hij verlangde naar zijn hangmatje bij het raam.

 

Hij nam afscheid van zijn vrienden en klom via de bomen terug naar huis.

​

En daar, terug in zijn warme bedje en diep in slaap na de dag vol avontuur, droomde hij over een nieuw maatje waar hij zijn avonturen mee kon delen.