In een mandje, weg gestopt in een knus hoekje, ontwaakte Millie onder haar favoriete dekentje.

Ze rekte zich uit en wiebelde met haar neusje terwijl ze luisterde naar de vogeltjes die hun ochtend liedjes floten.

Het huis was stil en warm, precies zoals ze fijn vond.

 

Langzaam stapte Millie uit haar mandje en liep naar het raam.

De zon scheen naar binnen en een zacht briesje kriebelde haar lange oren.

Ze droomde al van het gras tussen haar tenen en de nieuwe bloemenkroon die ze wilde maken.

 

Ze stapte naar buiten, tussen de bloemen, en plukte de mooiste - Knal geel, fel roze, licht blauw en diep paars. Een paar groene blaadjes hier en daar en ze kon aan haar kroon beginnen.

 

Plotseling klonk er geritsel in het gras en voor ze het wist stond Roo, haar avontuurlijke vriendje, voor haar neus.

“Goedemorgen Millie!” zei hij opwekt. “Ga je mee?”

 

Millie glimlachte verlegen en borg haar bloemetjes veilig op. Ze hupste achter Roo aan naar de open plek waar de zon het gras verwarmde.

 

En daar, midden in de warmste zonnestraal, lag Toby. De slaapkop snurkte zachtjes maar werd even wakker toen ze dichterbij kwamen. “Hoi Toby,” fluisterde ze zachtjes. Ze ging zitten en begon aan haar bloemenkroon. Toen ze klaar was legde ze het op Toby’s hoofd. Zijn oren wiebelde maar een diepe snurk vertelde haar dat hij alweer sliep.

 

Net op dat moment sprong Quino, de ondeugende prins, tevoorschijn met een grijns. “Kijk eens naar die wolken! Ik zie een kasteel en een troon! Wat zien jullie?”

 

Ze gingen met zijn allen liggen en keken omhoog naar de naar de langzaam voorbijdrijvende wolken. Millie zag haar geliefde bloemen, Roo zag een avontuurlijke berg en Toby? Die snurkte nog een keer.

 

De zon zakte langzaam lager en Millie voelde zich slaperig worden. Met haar lieve vrienden dichtbij liep ze terug naar huis, naar haar veilige, warme mandje.

 

Ze droomde over bloemen, avontuur en een maatje om alles mee te delen.