Op een groot, glanzend lelieblad midden in de vijver zat Quino. De zon glinsterde op zijn groene huid, zijn rug was kaarsrecht en zijn kin stak fier omhoog. Als een echte prins keek hij uit over de vijver.

Maar iets klopte niet.

 

Hij voelde met zijn poot op zijn hoofd en schrok. Geen kroon!

“Wat een ramp!” riep hij uit en tuimelde achterover het water in.

Spetterend kwam hij boven. “Een prins zonder kroon is als een lelie zonder blad!”

 

Quino klom de oever op, schudde zich uit en trok zijn denkbeeldige mantel recht.

Zijn scepter, een kronkelende tak, hield hij stevig vast.

Met een zelfverzekerde pas liep hij het bos in, op zoek naar zijn kroon.

 

Hij zocht onder stenen, tussen grassprietjes en zelfs in een leeg slakkenhuis.

Hij kon het niet laten om onderweg de slapende eekhoorn te laten schrikken en rende giechelend weg.

 

Niet veel later hoorde hij geritsel boven zich.

Roo zwiepte van tak naar tak en landde met een plof op de grond.

“Hoi Quino, wil je spelen?” vroeg jij.

“Sorry, Roo. Ik heb geen tijd vandaag,” zei Quino sip. “Ik ben mijn kroon kwijt. Heb jij hem gezien?”

 

Roo dacht even na, een wollig pootje tikte tegen zijn kin.

“Nee, ik heb geen kroon gezien. Zal ik helpen zoeken?”

 

Samen gingen ze verder. Roo zocht hoog in de bomen en Quino zocht op de grond.

Hij duwde al lachend een mier van een takje en duwde het snuitje van een egel in een plas modder.

Snel rende hij verder, nog steeds zonder kroon.

 

Toen ze bij een open plek aankwamen zagen ze Toby liggen in een warm zonnestraaltje.

“Toby?” fluisterde Quino en kriebelde met een grassprietje over zijn neus.

Toby nieste hard en opende een oog.

“Heb jij mijn kroon gezien?”

 

Toby gaapte en draaide zich op zijn rug. “Nee, maar ik zal in mijn dromen voor je gaan zoeken.” Nog geen seconde later snurkte hij weer.

Roo en Quino giechelde.

 

“Oh, hallo Roo, Quino”

De twee maatjes draaide zich om en zagen Millie. Ze had een mand vol bloemetjes bij zich.

 

“Hoi Millie, Heb jij Quino’s kroon gezien tussen de bloemetjes?” vroeg Roo.

Millie keek naar Quino en schudde haar hoofd. “Nee, maar ik weet iets beters. Wacht even.”

Met ervaren pootjes vlocht Millie haar bloemetjes samen tot een gloed nieuwe kroon. Ze zetten hem op Quino’s hoofd en lachte verlegen.

 

Quino sprong op van blijdschap en maakte een koninklijke salto.

“Deze is nog beter dan de vorige!” riep hij uit.

 

Samen gingen ze zitten in het gras.

Millie vlocht bloemetjes in Toby’s staart, Roo probeerde op zijn kop te staan en Quino zat fier tussen hen in, zijn nieuwe bloemenkroon op zijn hoofd.

​

Hij maakte zichzelf de koninklijke belofte deze kroon nooit kwijt te raken.